Umorzenie długów

 Należności z nieopłaconego rachunku, zgodnie z zasadami podatkowymi, stanowią przychód podatkowy, który daje podstawę dochodu do obliczenia zobowiązania podatkowego. Jako skutek, trzeba płacić podatek dochodowy, niezależnie od tego, czy rachunek został faktycznie zapłacony. Jednak jest możliwość  korekty podatku w przypadku nieuiszczenia faktury przez klienta. Do tej pory tylko ci przedsiębiorcy, którzy są obecnymi podatnikami VAT, mogli korzystać z tego prawa. Od 1 stycznia 2020 r. Podatnicy PIT i CIT będą mogli również korzystać z tzw. ulgi na złe długi. Pozwala to wierzycielowi obniżyć podstawę opodatkowania o kwotę roszczenia (zawartą w dochodzie), jeżeli dług nie zostanie uregulowany lub sprzedany w ciągu 90 dni od upływu terminu płatności wskazanego w umowie lub na fakturze (rachunku). Ta zmiana ma na celu wyeliminowanie impasów płatniczych w firmach, a tym samym ułatwienie ich operacji biznesowych.

 Zgodnie z sekcją 18 f ustawy z 15.02.1992 r. O podatku dochodowym od osób prawnych oraz sekcją 26 i ustawy z 26.07.1991 r. O podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawa opodatkowania:

1. Zysk pożyczkodawcy może zostać pomniejszony o kwotę długu z tytułu nierozliczonego dochodu, przy czym zmniejszenie to jest wykazane w zmienionej deklaracji podatkowej złożonej za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od upływu terminu płatności wskazanego na fakturze (faktura) lub w umowie;
2. Zysk dłużnika podlega zwiększeniu o kwotę zobowiązań, które nie zostały uregulowane, a wzrost ten odnotowuje się w zeznaniu podatkowym, podobnie jak w przypadku korekty wierzyciela.

 W rzeczywistości dochód do opodatkowania można zmniejszyć o kwotę należności, które nie zostały uregulowane lub sprzedane.

 Warto pamiętać, że zysk dłużnika podlega zwiększeniu o kwotę zobowiązań, które nie zostały uregulowane i należy odnotować ten fakt w zeznaniu podatkowym, jeżeli nie dokonał płatności na powyższych warunkach.

 Korzyści z tytułu ulg na złe długi związane z podatkiem dochodowym weszły w życie 1 stycznia 2020 r. Aby zastosować tę korzyść, muszą być spełnione następujące warunki:

1. Dłużnik nie był w trakcie restrukturyzacji, postępowania upadłościowego ani likwidacji.
2. Od daty wystawienia faktury lub zawarcia umowy potwierdzającej zadłużenie minęły mniej niż 2 lata.
3. Transakcja handlowa została zawarta w ramach działalności wierzyciela i dłużnika, których dochód jest opodatkowany w Polsce.

 Zwolnienie będzie miało zastosowanie do operacji handlowych udokumentowanych fakturą, lub umową z terminem płatności po 31 grudnia 2019 r.